ЛУТФИ АДИБОН

Аз шоири лаҳистонӣ Юлиан Тувим пурсидаанд:
-Киро одами худбин метавон гуфт?
-Одами ба ман ҳеҷ гоҳ ғамхорӣ наменамудагиро,-хандида гуфтааст шоир.
Рўзе мухлисонаш аз масалнависи машҳур Иван Андреевич Крилов пурсидаанд:
-Истеъдоди хеле ноёб доред, чаро хеле кам менивисед?
Нависанда чунин ҷавоб гуфтааст:
-Нисбати «Чаро менависед?» саволи «Чаро кам менависед?»-ро шунидан хубтар аст-да!..
Адиби машҳури фаронсавӣ Мопассан муддати муайян дар вазорат дар мансаби хурд фаъолият дошт. Аз миён солҳо гузашта, дар бойгонии ҳамон вазорат чунин тавсифномаи ба Мопассан додашуда пайдо гардид: «Муносибаташ ба кор хуб, аммо бад менависад».
Тарҷумаи Муҳаммадраҷаб БЕРДИЁРОВ