Муроҷиатномаи аҳли зиёи шаҳри Қӯрғонтеппа

Мо аҳли зиёи шаҳри Қурғонтеппа пешрафти ҷомеаро бидуни тинҷиву оромии ватани биҳиштосо дар кору рафтори созанда мебинему ҳар як зарра хоки поки онро чун гавҳараки чашм ҳифз намуда, ободӣ, соҳибистиқлолӣ, тинҷиву оромӣ ва зебогии афсонавии диёри хешро бо тамоми ҳастӣ эҳтиёт менамоем. Ба кишвари мо мардуми сарбаланду обруманди тоҷику тоҷикистонӣ бо шарофати истиқлолият ин неъмати бебаҳо насиб гаштааст. Истиқлолият ва соҳибихтиёрӣ дар назди мо - шаҳрвандони Тоҷикистон вазифаи басо пурифтихор, вале бисёр пурмасъулияти таърихӣ, яъне бунёди давлати мутамаддини ҷавобгӯ ба орзуву ормон ва манфиатҳои халқи кишвар ва эҷоди аркони давлатдории муосирро пеш гузошт. Агар мо хоҳем, ки ояндаи Ватанро боз ҳам ободу осуда бинем, бояд пояҳои сиёсиву иқтисодӣ ва иҷтимоиву фарҳангии давлати мустақили Тоҷикистонро ҳамаҷониба таҳким бахшем. Ин вазифаи ватандорӣ ва қарзи фарзандии ҳар шаҳрванди баору номуси Ватан аст.
Ҳодисаҳои нангин, ки санаи чоруми сентябри соли равон дар шаҳрҳои Душанбе ва Ваҳдат зери роҳбарии собиқ муовини Вазири мудофиаи ҶТ генерал-майор Назарзода А. М. (Ҳоҷи Ҳалим), аъзои Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон ва ҳаммаслакони ӯ ба вуқуъ пайвастанд, хиёнати бузург дар назди давлату миллат маҳсуб ёфта, нобахшиданист. Назарзода А. ба Ватан-Модар, ба қасами ҳарбӣ хиёнат кард. Манфиатҳои нопоки шахсӣ ва ғаразноки худро аз манфиатҳои давлатӣ боло гузошт. Хислатҳои неки инсонӣ, шараф, ҷавонмардӣ, ватандӯстиро зери по кард. Мо ин амалҳои ин ашхосро қотеъона маҳкум менамоем. Мо талабгори оромӣ ва сулҳу суботи давлати азизамон Тоҷикистон мебошем.
Истиқлолият, сулҳу субот, оромӣ барои мо яке аз муқаддастарин арзишҳои миллӣ ба ҳисоб мераванд. Зеро ин дастоварди бузург натиҷаи талошу муборизаҳои фарзандони бонангу номуси тоҷик ба хотири амалӣ намудани ормони чандинасраи халқамон, яъне эҳёи давлатдории миллии тоҷикон мебошад.
Ҳар яки моро мебояд, ки ба қадри истиқлолият ва амнияти давлати кучакамон -Тоҷикистон расем.
©Аҳли зиёи шаҳри Қӯрғонтеппа