Тавлиди нур

Модар модаро чашми ту равшан… Равшани овардӣ. Бо ҳадяи тифл нур бахшидӣ.
Бунёди ҳастӣ равшанӣ аст. Онро бо домони нурафзоят афзун намудӣ. Аз ин рӯ талоши фарзандонат ба сӯйи равшанист. Ба сӯи нур , пайрави нурем , модари пурнур.
Ҳадафамон возеҳу равшан, чун ҷараёни барқ бо дарё даромехтану , чун куҳ устуворӣ пеша намудан, чун мавҷ боло шудану тапидан аст, то бо қудрату тавоноии хеш ба уфуқи муваффақият бирасем ва зиндагии авлодонро нуран ало нур намоем.
…Иродаи ҷавонмардиву тавоноӣ,ҷасорати бемисли тоҷикон, дар роҳи расидан ба ҳадаф аз қадимулаём то ба имрӯз саҳифаҳои таърихро рангин менамояд.Тамаддуни башар кам шахсиятҳоро медонад, ки барорбари як пешвою раҳбар будан, дар панҷараки булдозери азим нишаста бо ҳаракату неруи хеш аз миёни куҳу даман пеши дарёро бигирад ва баҳре бунёд кунад, то он нурафзо бошад. Ин бузургмард-тоҷик аст. Чун дар сари чанбараки булдозер нишаст, аввал он Худои якторо ёд кард ва сипас ба бозуи хеш такя намуда, онро ба ҳаракат даровард. Лаҳзае не , дақиқае не, соатҳо онро ба пеш ҳаракат бахшид. Дар шоҳидии тамоми мардумаш , меҳнатдӯстиву диловарии хешро бо як бузургии фавқулода, ва бо кори муҷизаофараш зуҳур намуд. Маҷрои дарёи Вахшро баста,ба бунёди сарбанди Неругоҳи барқи обии Роғун ҳусни оғоз бахшид.
Корномаҳо ва шуҷоати тоҷикон бо мурури замон мардуми ҷаҳонро тасхир намуд, сулҳу салоҳ ва саодати дар ин роҳ ёфтаи мардуми сарбаланди тоҷик ҷаҳони муосирро ба ҳайрат оварда.
Суоле пеш меояд чӣ гуна тавонистанд дар як вақти начандон тулонӣ чунин корҳои назарасро иҷро намоянд.
Ин ҷо танҳо тапиши ташвишҳои бо набзи ҷон ва муҳаббат ба Ватан ба шукуфоии он, зебо дидану, зебо кор кардани мардум ба хотири ояндаи зебо хизмат кардан аст.
Бунёдкорони Неругоҳи барқии- обии Роғун бо боварии комил ва нигоҳи мусбат ва бо ҷараёни барқ фаъолият намуда, як рӯйдоди муҳими таърихиро рӯйи кор оварданд. Бо ғайрати созандагиву кори тақдирсози хеш сокинони мамлакатро оянда бо нуре таъмин менамоянд, ки минбаъд пайваста ҳам дар гармову ҳам дар само ҳамнавои мардум хоҳад гардид.
Пешвои миллат,Асосгузори сулҳу ваҳдат,Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон,мӯҳтарам Эмомалии Раҳмон ин нуктаро дар баромади хеш таъкид намуда, расидан ба ин рӯзи некро фоли нек шумориданд:
« Ояндаи наздик ҳар як сокини мамлакат аз самараи заҳмати Шумо баҳравар хоҳад гашт, зеро хонаҳои ҳамватанони мо бо нуре таъмин мегардад, ки бо заҳмати бунёдкоронаи шумо дар ҳамин неругоҳ (Роғун) истеҳсол хоҳад шуд…»»
Дар ҳақиқат ин рӯз, рӯзи нек ва рӯзи муборак. Оғози он аз дасти тавонои сарвару саркор неру гирифт. Ва бештару пештар ва волотар аз ҳама бо маърифати ақлониву қитфу бозуи тавоно ва бо дуои хайр ифтитоҳ ёфт,то ба пешравии ин иншооти бузург замина гузорад.
Чӣ азамате, чӣ устуворие, чӣ садоқату муҳаббате ба халқу ба ваъдаи хеш чӣ эҳтиром ба модар ба Ватан барои зиндагии зебои ҳамватан. Худованд аз неъматҳояш ба ӯ тавоноӣ ато намуд, то сазовори эҳтироми халқаш гардад. Бо корҳои созандагияш дили мардумро ба сӯяш моил сохт. Ҳамд бар он фазилат ва устувориву шуҷоат,ки ҳадафаш тавлиди нур аст . Аз ин рӯ пиру барно ба ӯ офарин мехонанд.
Ҳатто ҳар нафаре боре ба диёри атласиву оҳарии мо оянд ба муҳаббати мардуми тоҷик ифтихор мекунанд:
«Мардуми дунё бояд аз Шумо- тоҷикон қадрдонию эҳтироми Сарварашон- Пешвои миллатро омӯзанд. На ба ҳама сиёсатмадорони сатҳи ҷаҳонӣ ва президентон муяссар мегардад,ки бузургтарин неъмат- умед ва зиндагии осоиштаро дар дили мардумаш ҳифз карда, халқро аз парокандагӣ, миллатро аз нестшавӣ ва давлатро аз завол наҷот диҳад».(Марзуқ Алӣ ал Ғаним, раиси Маҷлиси Уммаи Давлати Кувайт)
Ин суханонро на танҳо Марзуқ Алӣ ал Ғаним-раиси Маҷлиси Уммаи Давлати Кувайт, балки ҳар нафар сокини кишвар бо ифтихор ба забон меорад.
Зиҳӣ, эй мардӣ муъҷизаовар то дар партави ҳусни созандагият нури ҳастӣ тобанда бошад!
Гавҳар Умарова
Рӯзноманигор