Бақайдгирӣ Ворид
Ворид ба сомона
tj
» Материалы за Ноябрь 2018 года » Страница 6
16 ноябр Тоҷикистон Рӯзи Президентро таҷлил мекунад. Дар ин рӯз дар ҳаёти кишвар воқеаи бузурги таърихӣ рӯй медиҳад – чархаи аввали НБО-и «Роғун» ба кор дароварда мешавад, ки ин басо рамзист. Раиси Шӯрои собиқадорони
Нури Роғун Равшаноӣ ҷавҳари ойини мост, Рамзу рози тинати бе кини мост, Сархушем аз соғари саршори нур, Зардуҳишт он соқии дерини мост.
Маҳлули тухми омезишёфтаи мурғ барои маризоне, ки бемории сулфа (дамкутаӣ) доранд муфид аст. Ин маҳлул ба бемор чунон манфиате меорад, ки панҷ бор истифодаи он ҷои чандин доруву дармони тиббиро мегирад. Дар гузашта дар маҳаллу деҳоти мо
Имсол ба факултети рӯзноманигории Донишгоҳи славянии Тоҷикистону Россия дохил шудам. Хурсандиам ҳадду канор надошт. Бо чеҳраи пур аз табассум ба хона мешитофтам, то ҳар чӣ зудтар ин пайки хушро ба модарам расонам. Дар роҳ бо зане, ки ба мо
Саҳмгузорӣ дар чунин як сохтмони бузурги НБО «Роғун» барои ҷавонон ҳам шараф аст. Яке аз ин гуна ҷавонони хуштолеъ Аслан Зайдов аст, ки худ зодаи шаҳри Роғун мебошад. Ӯ соли 1986 дар ин шаҳри энергетикҳо дар оилаи сохтмончӣ
Неругоҳи барқи обии Роғун иншооти тақдирсоз ва муҳимтарини гидроэнергетикии Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад. Он аз заминаҳои боэътимод ва замонати фардои дурахшони кишвар аст. Агар ба таърихи лоиҳаи ин иншоот назар кунем, мебинем, ки
«Ба шарофати сулху салоҳ мо тавонистем дар давоми ду сол сохтмони чандин иншоотҳои барои пешрафти мамлакат такдирсозро ба анҷом расонем. Худи шумо хуб медонед, ки дар арафаи ҷашни 1100-солагии давлати Сомониён дар ҷумҳурии мо бештар аз 500 иншоотҳои
Яке аз поягузорони адабиёти тоҷик дар охири қарни 20 ва аввали асри 21 шодравон академик Муҳаммадҷон Шакурӣ дар яке аз нигоштаҳои худ овардаанд, ки ба атроф нуру зиёи маърифату одамият пошидан, бо андешаи расо мардуми гирду пешро ба роҳи
ДУШАНБЕ, 13.11.2018. /АМИТ «Ховар»/. Имрӯз дар ҷумҳурӣ ҳавои абрнок шуда, боридани борон ва барф дар назар аст. Дар ин бора аз Агентии обуҳавошиносии Тоҷикистон ба мухбири АМИТ «Ховар» иттилоъ доданд. Ба иттилои манбаъ, имрӯз дар Вилояти
Таърих гувох аст, ки мардуми мо ҳанӯз аз давраҳои хеле қадим ба тарбияи фарзанд аҳамияти махсус зоҳир намуда, барои дар руҳияи ватандӯстиву ватанпарварӣ, хештаншиносву худогоҳӣ ва ахлоқи ҳамида доштану бо