Ёвари муфтии Миср дар бораи хатари ҳизби ифротии наҳзат дар Тоҷикистон ва минтақа

Миллати исломӣ шояд бемор гардад, вале асло намемирад. Ин миллат – миллати пирӯз ва омурзида аст. Миллате, ки пайрави накӯтарини Пайғамбарон — пайрави Муҳаммади Мустафо (дуруд бар ӯ бод) мебошад.

Вабое, ки ҷасади ин миллатро оҳиста-ҳиста хӯрда истодааст, асари захмаҳояш дар саҳнаи имрӯза намудор гардид. Шахсоне дар зоҳир мусалмон — Худованд аз ботину ниятҳои онҳо хабардор аст — баъд аз он ки миллати муттаҳиду зӯрмандро парокандаву заиф гардонида, сарзамини онро валангор карданд, мо аз онҳо умеди фардо надорем. Онҳо, ки дастпарварди душманони исломанд, қонунҳоеро дар дини Ислом ҷорӣ намуданд, ки Худовандро аз он хуш намеояд. Бо даъвои ҳамфикру ҳаммазҳаб набудан мардумро ё кофир ва ё фосиқ номгузорӣ намуда, хуну моли мардумро барои хеш ҳалол пиндориданд.

Аҷиб дар он аст, ки онҳо мисли каламуш аз таги замин мебароянд, аз кишварҳое, ки дар он садои ҳақ аз садои ботил пасттар аст. Онҳо худ аҳли ботиланд ва фикрҳои пасту ботили худро мунташир месозанд. Яке аз донишмандони донишгоҳи Азҳар гуфт: “Қадами ин мардум наҳсу бебаракат аст, зеро онҳо бо дӯстони накӯкори Худованд душманӣ доранд. Онҳо худ сохтаи душманони Ислом буда, барои пора-пора намудани миллати исломӣ ва қатли донишмандони он истифода мешаванд. Худованд онҳоро ба азоби сахти худ гирифтор мекунад”.

Худованди бузург мефармояд: “ва инчунин аст (муҷозоту) гирифти Парвардигорат, ҳангоме ки фурӯ гирад ва муҷозот кунад шаҳрҳоро, ки (мардумаш) ситамгор бошад. Бегумон (муҷозоту) гирифти Ӯ дардноку сахт аст”. Пас, агар каме андеша кунем, мебинем, ки Худованди таоло онҳоро ба сабаби душманиашон ба Ислому мусалмонҳо пора-пора гардонидааст ва ҳол он ки худ сабаби пора гаштанашонро дарк намекунанд. Ин масъала дар гурӯҳҳои салафияи тундгаро бо сардории Усома бин Лодин, “Ихвон-ул-муслимин”,ҳизби наҳзат ва Толибон равшан гашта, баъд аз пора гаштан имрӯзҳо худ ба худ меҷанганд.

Дар як нишастам бо устоди бузург аллома Абдулҳодӣ ал-Қалубӣ, шогирди устод Ҳассофӣ (Худованд раҳматашон кунад), ки дар 108- солагӣ дунёро падруд гуфт, дар бораи асосгузори “Ихвон-ул-муслимин” чунин гуфт: “Ман аз Ҳасан Бано хоҳиш намудам, то гурӯҳи Ихвонул-муслиминро барҳам занад. Аммо Ӯ ин хоҳишамро рад кард. Пас ба ӯ гуфтам: Ин гурӯҳ дер ҳам бошад, пароканда мегардад”. Бале, донишмандон бо фиросат (илми яқин)-и худ пасомади ин корҳоро хуб дарк мекарданд. Онҳо парокандашавии ин гурӯҳҳоро эҳсос мекарданд. Ҳар вақте ки “Ихвон-ул-муслимин” паси номҳои гуногун дар кишварҳои дигар ҷаомату гурӯҳҳо месохт, ба зудӣ он ҷамоатҳо пароканда мегардиданд. Намунаи онҳо Ҳизби Ҳуррия ва Адолат дар Миср, Ҷамоати Ихмонулмуслимин дар Тунис ва Либия, Ҳизби наҳзати исломӣ дар Тоҷикистон ва дигар кишварҳо мебошад.

Ҳамчунин Тоҷикистоне, ки бо ёрону дӯстони Худованд ҳифз гардидааст, аз пасомадҳои нохуши ин гурӯҳ, ки худро “Ҳизби Наҳзат” номгузорӣ намуда буданд, эмин ёфт. Ин гурӯҳ бо сардории Муҳиддин Кабирӣ, андешаҳои донишмандони дигарро қабул надоштанд ва ҳамчунин барои хеш муфтӣ таъйин намуда буданд. Аз навиштаҷот ва китобҳои онҳо бармеомад, ки онҳо аз ақида ва асосҳои “Ихвон-ул-муслимин” пуштибонӣ мекунанд.

Гурӯҳи “Ихвон-ул-муслимин” дар Миср аз байн рафт, аммо Ислом боқӣ монд. Ислом ҳеҷ гоҳ ва ҳаргиз аз байн нахоҳад рафт. Ҳамчунон ки ҳизби Наҳзат дар Тоҷикистон пора-пора гашт ва Ислом боқӣ монд, зеро онҳо сохтаи душманони Худо мебошанд. Ҳамчунон ман шукр мекунам Худовандро, ки гурӯҳи “Ваҳҳобия”-и салафӣ имрӯзҳо дар Тоҷикистон гурӯҳи мамнуъ эълон гаштааст.

Худованд онҳоро баъд аз хунрезиҳое, ки дар он 14 нафар аз афроди низомӣ ба ҳалокат расид, дигарбора комёб нахоҳад кард. Фарзандони он нафарони низомӣ ятим шуданд, ҳамсаронашон бева монданд, ашки гарони модаронашон рехт ва болои корхонаҳо ҳамла намуданд… пас суоле ба миён меояд: Оё ин аст Ислом? Ин корро Пайғамбари Худо ба кофирҳои Макка раво надошт, пас чӣ гуна болои мусалмонҳое, ки шаҳодати тавҳидро мегӯянд, ин амали зиштро раво доштанд. Хотиррасон мекунам, ки онҳо гӯё бар зидди давлати кофир ҳуҷум намуданд.

Пас аз он ки бар зидди кишвар ҷангиданд, мамлакатро хароб карданд ва аз Ислом суиистифода намуданд, Худованд онҳоро хору залил намуд. Маблағҳои пулию молии воридгашта ва аслиҳаи барзиёди онҳо аз кадом сарчашма барояшон дастрас мегашт?!!! Аз ин рӯ воҷиби Ҳукумат аст, то барои пешгирии чунин ҳизбу гурӯҳҳо фаъол бошад.
Ёвари муфтии диёри Миср Абу Ҳасани Азҳарӣ