МЕҲРГОН

Меҳргон омад,азизон,меҳрубониҳо кунед,
Васфи деҳқонро суруда, шеърхониҳо кунед.
Зар фишонад дастранҷи марди заҳмат ин замон,
Зери пойи зарфишонон зарфишониҳо кунед.

Аз Фаридун монда мерос ин ҷалоли Меҳргон,
Бо дирафши ковиёнӣ баррасид то ин замон.
Иди нусрат, иди қудрат, иди покӣ бошад он,
Рамзи серию саодат ояд аз ӯ бар ҷаҳон.

Чун забарҷад рангбозӣ мекунад дашту даман,
Ҳиммати деҳқон фаровонӣ бирезад бар чаман.
Аз қудумаш файзборон гашта қалби анҷуман,
Сурхрӯйӣ бахшад он бар ҳар ватандори Ватан!

Меҳргон,эй иди меҳри ориён,хуш омадӣ,
Бар диёри файзбори тоҷикон хуш омадӣ!
Хирмани пурганҷ дорад кишварам аз файзи ту,
Меҳргон,эй ҷашни файзи ҷовидон, хуш омадӣ!