НИҲОДИ МАЪНАВӢ ВА ИРОДАТИ ПЕШВОИ МИЛЛАТ-МЕҲВАРИ ҲАМА ПИРӮЗИҲОИ МИЛЛАТИ ТОҶИК

Санаи 9 сентябри соли 1991 дар харитаи сиёии ҷаҳон Ҷумҳурии Тоҷикистон – ҳамчун кишвари соҳибистиқлол тавлид гардида, барои давлати навини тоҷикон марҳилаи эҳё ва созандагӣ оғоз гардид. Вале касе гумон надошт, ки ин марҳилаи нав миллати куҳанбунёдро ба «драмаи миллӣ» дучор месозад.Замоне, ки давлати абадқудрати Шӯравӣ вопасин рӯзҳои худро ба cap мебурд ва дар саросари қаламрави он оташи низоъҳои сиёсӣ аланга мезад, Иҷлосияи дувуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон (даъвати дувоздаҳум), дар таърихи 24 августи соли 1990 Эъломияи Истиқлолияти Ҷумҳурии Тоҷикистонро пазируфт ва дар сарнавишти Тоҷикистон марҳилаи тозаи таърихиро ифтитоҳ, бахшид.Кишвари тозаистиқлоли тоҷик ҳамчун давлати собиқи Шуравӣ, низоми сиёсии кӯҳнаро мерос гирифт, ки ба тағйиротҳои демократӣ ҷавобгӯ набуд. Тараққиёти сусти иқтисодии минтақаҳо, суст ҷалб намудани инвеститсияи хориҷӣ, ислоҳоти сусти низоми сиёсӣ, рақобатҳои геополитикии давлатҳои абарқудрат ва ҳамсоягӣ бо кишвари ҷангзадаи Афғонистон боиси сар задании низои сиёсии тоҷикон гашт.Он рӯзҳо солҳои (1992 -1997) ҳеҷ кас андеша намекард, ки ин «драмаи миллӣ» кадом роҳи ҳалли худро дорад, баъзе гурӯҳҳои навмед, ҳатто фикр мекарданд, ки на лидери сиёсӣ ҳаст ва на қуввае, ки халқро ором намуда, ба ваҳдат биёрад.Саҳифаҳои таърих шоҳид аст, ки дар даврони бесарусомониҳо, рӯзгори нобасомон ва шикастаруҳии мардуми мо тақдир башорати баргузории Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистонро ҳамчун ҳадяи таърих ва пайки наҷот ба миллати тоҷик ато кард ва ҷараёни ин анҷумани саодати халқ ҳодиву раҳкушову раҳнамо ва мубашшири ин наҷотро ҳамчун туҳфаи олитарини тақдиру сарнавишти миллати тоҷик дар симои фарзанди сарсупурдаву меҳанпарасти хеш – Эмомалӣ Раҳмонро Худованд насиб гардонид.Замоне, ки намояндагони мардуми кишвар Эмомали Раҳмонро ба маснади Роҳбари Тоҷикистон пазируфтанд, ҳамагӣ 40 сол дошта дар миёни роҳбарони кишварҳои собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ ва ҷаҳон ҷавонтарин чеҳраи сиёсии маҳсуб меёфтанд. Зуҳури Эмомалӣ Раҳмон дурахши истеъдоди нодире буд, ки аз вуҷуди ин мардум ва ин марзу бум берун омад ва ҷумлаи фазилатҳояшро, ки қаблан ёд кардем, дар вусъати ҳадафҳои олии миллӣ ангезиш дод ва қудрати амал ато намуд.Аввалин сухани Эмомалӣ Раҳмон дар мақоми Раиси Шурои Оли ва Сарвари тозаинтихоби Ҷумҳурии Тоҷикистон «Ман ба Шумо сулх, меоварам… Мо хама бояд ёру бародар бошем» паёме аз хираду заковати халк буд, ки дар фитрат ва дилу нияти поки фарзанди фарзонаи баргузидааш тачассум ёфта буд.Дар ин гуфторҳои самимиву пурмеҳр, ки дар фазои ғуборолуди яъсу ноумедиҳо бо ихлосу муҳаббат, бо имону эътиқод садо дод, як ҷаҳон маънӣ ва калиди кушоиши ҳама гиреҳи мушкилот нуҳӯфта буд. Гардиши айём, ки фарҳанги сулҳ дар ниҳоди маънавӣ, ҷаҳонбинӣ ва иродати ахлоқиву инсонии Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун шӯълаи умед, назаре ба ояндаи дурахшон ва мувозинату оромишро дар вуҷуди миллати ба таҳлука афтода фурӯзон намуд. Он вақт ҳамчун раиси тозаинтихоби Шӯрои Олии Тоҷикистон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон чунин суханҳои таърихиро низ баён намуда буданд: «Ман ҳамчун сиёсатмадор аз рӯи тақдир ба шароити таърихии худ ба сарварии Тоҷикистони соҳибистиқлол дар лаҳзаҳои душвори муқовимат омадам, ки ҳар рӯзи ҷангро аз байн бурдан, ба Ватан ҳар чӣ зудтар сулҳ ва созиш овардан, ин мақсади олии ман буд, ки барои ба даст овардани он ҳеҷ чизро дареғ намедоштам» .Файласуфи Юнони қадим Афлотун дар китоби хеш бо номи «Давлат», овардааст, ки «дар давлат бояд ҳикмат, шуҷоат, иффат ва адолат ҳукмфармо бошад». Ба ин маънӣ бо ҳидояти хирадмандонаи Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон халқи Тоҷикистон бо эҳтиром гузоштан ба озодӣ, ҳуқуқи инсон ва шаҳрванд, бунёди давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона марҳилаи тозаи қонунгузориро дар қаламрави кишвари хеш асос гузошт. Дар саргаҳи ин ибтикорот қабули Конститутсияи нави мамлакат қарор дошт, ки бори аввал дар таърихи давлатдории тоҷикон аз тариқи раъйпурсии умумихалқи сурат гирифта, дар он андухтаҳои тамаддуни башарӣ дар робита ба озодии инсон, ҳуқуқ шаҳрванд, ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ таҷассуми равшан пайдо намуд ва ҳамчун хуҷҷати рахнамои як давлати комилҳуқуқ аз ҷониби ҷомеаи ҷаҳони эътироф шуд. Яъне, ин марди бонангу ор ва ҷонфидои Ватан ба ҷаҳониён исбот намуд, ки аз як кишвари гирифтори оқибатҳои вазнини ҷанги шаҳрвандӣ миллати тоҷикро ҳамчун давлате, ки татбиқи рукнҳо ва арзишҳои демократии идоракунии ҳаёти ҷомеаро пеш гирифтааст, табдил хоҳад дод. Дар натиҷа миёни Тоҷикистон ва мамолики гуногуни ҷаҳон муносибатҳои дӯстонаи дипломатӣ барқарор гардида, давлати мо ба аксарияти ташкилоту созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ пазируфта шуд. Ба ибораи дигар, азму иродаи ин марди поксиришт, фарзанди фарзонаи миллат вобаста ба ташкили давлати муосири демократӣ ба кишварҳои пешрафтаи олам эътимод бахшид, ки бо Тоҷикистон робитаҳои дӯстонаву ҳасана барпо кардан ба манфиати ҷомеаи ҷаҳонист.Интиҳои соли 2018 ва нимаи дуввуми соли 2019 барои мардуми шарифи Тоҷикистон ва давлати соҳибистиқлоли тоҷикон бо рӯйдодҳои ниҳоят муҳимму хотирмон воқеан таърихӣ аст, зеро ин замонест, ки як миллати кучак тавонист бо нерӯи созандаи Пешвои муаззами миллат Эмомалӣ Раҳмон ва сарҷамъиву саъю кӯшиши мардуми меҳнатқарини тоҷик агрегати якуми бузургтарин нерӯгоҳи барқи обӣ дар минтақаи Осиё – “Роғун”-ро ба кор андозад. Ин нерӯгоҳ иншооти тақдирсози аср ва ояндаи дурахшони Тоҷикистон мебошад, ки ба шарофати он орзуи чандинсолаи мардуми кишвар амалӣ гардид. Ин руйдод ибтидои гардиши куллӣ дар таърихи Тоҷикистони соҳибистиқлол ва як қадами устувору бузурги кишвари мо дар самти расидан ба ҳадафи якуми стратегии миллӣ – истиқлолияти энергетикӣ ба ҳисоб меравад. Ҳамин тариқ, чуноне, ки навиштаҳои боло собит менамоянд, хислатҳои руҳиву маънавӣ, шаҳрвандӣ ва идеологии шахсӣ, муҳаббату самимяти фарзанди фарзонаи миллат-Пешвои муаззами миллат Эмомалӣ Раҳмон нисбат ба халқу Ватани маҳбубамон намунаи ибрати мост, зеро ақидаҳои ватандӯстӣ ва гуфторҳои хирадмандонаи сарвари давлат қувваи бузургест, ки тамоми мардуми кишварро барои ба даст овардани мақсадҳои иҷтимоӣ муттаҳид месозад.

Шамсиев Фурқат Каримович-дотсенти кафедраи менеҷменти ДДҲБСТ-аъзои ҲХДТ

Абдураҳмонова Мавлуда Муҳаммадҷовна-ассистенти кафедраи менеҷменти ДДҲБСТ-аъзои ҲХДТ