Бақайдгирӣ Ворид
Ворид ба сомона
tj
» » Страница 32
«Ҷомеае, ки ба зан - модар ғамхорӣ менамояд, ба ояндаи худаш ғамхорӣ мекунад. Давлате, ки нисбат ба модар, ин сарчашмаи ҳаёт ва бақои насли инсон бепарво бошад, ояндаи худро аз даст медиҳад». Эмомалӣ Раҳмон
Барои волидайн оиладоркунии фарзандону гусел намудани онҳо ба ҳаёти мустақилона ва мустаҳкамсозии оиладориашон яке аз масъулиятҳои муҳимтарин аст, ки ҳар як падару модар оид ба он ҳамеша андеша менамоянд.
Ҳоло то ҷое, ки аз сарчашмаҳои таърихӣ ва ёфтаҳои бостоншиносӣ маълум мегардад, аҷдоди мо дар дирафшҳои худӣ рангҳои сурх, зард, бунафш ва кабудро бо нишонҳои мухталиф аз ҷумла бо уқоби қудрату тавоноӣ, ки
Низому раванди интихоби касб, барои иҷрои вазифаҳои муҳимтарини ҳаёти имрӯза ва ояндаи ҷомеа, яъне тайёр кардани кормандони соҳибкасбу лаёқатманд, расонидани кӯмаки амалӣ ба ҷавонон ва шахсони бекор аҳмияти калон дорад.
То оғози таҷлили Ғалабаи Бузург бар фашизм рӯзҳои башумор мондааст. Дар ВАО- и ҷамоҳири пасошуравӣ ва кишвари мо доир ба мавзуъоти ин ҷанги дар таърихи инсоният диданашуда ҳамаруза маводҳои зиёде ба табъ мерасанд. Азҷумла,
То миёнаи солҳои 90-уми қарни гузашта миёни мардум ақидае ройиҷ буд, ки олмониҳои маскуни ҷумҳурии мо асирони Ҷанги Дуввуми Ҷаҳонӣ ҳастанд.
Иди Наврӯз, иди баҳору бедоршавии табиати зери барфҳои ғунуда. Иди кору меҳнат аст, ки ба он ҳазорҳо сол қабл Ҷамшеди фархундапай асос гузошта буду мо хайли ориёитабор оташи муқаддаси наврӯзиро то ба имрӯз дар чакдонҳои
Осмон нилгун ва фараҳфазо буд. Офтоб бетамаъ ва саховатмандона нур мепошид. Атрофи шаҳр, боғҳо, силсилатеппаҳо, ҷамилу ҷаззоб менамуданд. Ҳамаи ин зебогиҳои табиат дар ниҳоди инсон оламе дигареро мунаввар месохт ва кас мехост сайри ин
Дар осори гузаштагони мо, хусусан дар достону қиссаҳои тамсилӣ образи парандаҳо аз ҷумла, булбул, кабк, тутӣ, ҳудҳуд, уқоб, боз, шоҳин, гунҷишк, саъба, зоғ ва ғайра хеле зиёд ба чашм мехӯрад. Дар баробари
«Агар рӯзнома намебуд, ҳаёти мо инсонҳо чӣ тавр мегузашт?» Атрофи ин савол андеша карда, таъкидҳои устодон ба ёдам омад: «Ҳаёти бе фарҳанг – саросар ваҳшигист».