РАМЗИ САОДАТ

Истиқлолият муқаддастарину азизтарин неъмат, рамзи саодат ва асолати миллат, шарафу номуси ватандорӣ ва нишонаи пойдориву бақои давлат мебошад.
Эмомалӣ Раҳмон

Воқеан ҳам, санаи Истиқлолият рўзест, ки орзуи чандинасраи ниёгони мо дар бораи озодӣ, дар бораи давлати мустақил ва қавии худ амалӣ шуд.
Маҳз 30 сол муқаддам, муҳимтарин воқеаи таърихии сарнавишти миллати тоқик ба вуҷуд омад: Истиқлолияти давлатии Қумҳурии Тоқикистон эълон гардид. Аз 9 сентябри соли 1991 то имрўз, ин саннаи муборак барои миллати тоқик чун қашни бошукўҳу муқаддас маҳсуб мешавад.
Таърих собит намудааст, ки дар низоми ташаккули давлатдориву давлатсозӣ ҳеқ як дастоварди аслӣ бидуни соҳибистиқлолии комил арзишҳои бунёдӣ надорад. Ҳамаи ин муваффақияту комёбиҳои халқу мамлакати тоқикон аз муттаҳидӣ ва меҳандўстии шаҳрвандон дарак медиҳад. Ёдовар шудан бамаврид аст, ки миллати сулҳпарвари мо, пас аз хомўш кардани қанги шаҳрвандӣ бори дигар қаҳониёнро бовар кунонид, ки тоқикон ҳамчун миллати дорои фарҳанги баланд, ҳамеша қонибдори сулҳу ваҳдат буданд, ҳастанд ва мемонанд.
Инчунин, муборизаву талош ва қоннисориву фидокориҳои родмардони миллат давоми садсолаҳо қиҳати муаррифии тоқикон ҳамчун миллати соҳибтаъриху соҳибтамаддун далели равшан аст, ки андешаи истиқлол дар зеҳну шуури халқи тоқик ҳамчун ормони миллӣ ҳамеша қой дошт. Ба таъбири дигар, истиқлолияти давлатӣ натиқаи мантиқии талошу муборизаҳои фидокоронаи халқи озодихоҳу тамаддунсоз ва бонангу шарафманди тоқик дар роҳи пуршебу фарози таърихи тўлонӣ маҳсуб меёбад.
Ба таъбири Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Қумҳурии Тоқикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон: “Дар аввали солҳои 90-уми асри гузашта, вақте ки Тоқикистон акнун ба истиқлолият расида буд ва мардуми мо нахустин пояҳои бинои давлатдории муосири худро мегузоштанд, бадхоҳону хоинони миллати тоқик кишвари моро ба низои дохилӣ, муқовимати сиёсӣ ва мухолифати мусаллаҳона гирифтор карда, дар як муддати кўтоҳ Тоқикистони тозаистиқлолро ба гирдоби қанги шаҳрвандӣ кашиданд”.
Дарвоқеъ, солҳои аввали соҳибистиқлолӣ Тоқикистон манзили батороқрафтаву абгоршударо мемонд. Боиси тазаккур аст, ки Пешвои миллат тавонистанд, дар давоми сӣ сол аз ҳеқ, аз хазинаҳои тиҳӣ, аз хоқагии валангор, аз саноату корхонаҳои ба яѓморафта Тоқикистони имрўза-шукуфоро бунёд кунанд ва сиёсати байналмилалиро дар муҳити душманонаву бадхоҳонаи он замон устувор созанд.
Бояд ёдовар шуд, ки аз рўзи Сарвари давлат интихоб гардидани фарзанди барўманди тоқик Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар тамоми фишангҳои ҳокимият асосҳои сохтори конститутсионӣ, рукнҳои тозаи идоракунии давлат, меъёрҳои танзимкунандаи ҳаёти иқтисодӣ, иқтимоӣ ва фарҳангии кишвар роиқ гардида, пули миллӣ ба муомилот баромад ва шиносномаи миллӣ дар арсаи қаҳонӣ эътироф гардид. Сарвари давлат яке аз рукнҳои асосии давлатдории мустақил – Артиши миллӣ ва неруҳои сарҳадиро таъсис дода, ҳифзи марзу буми Ватан ва сарҳади давлати худро таҳти назорати доимӣ гирифтанд.
Дар ҳақиқат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон на танҳо ба халқи тоқик сулҳ овард, балки Тоқикистонро бо ташаббускорӣ ва дурандешӣ нисбат ба масъалаҳои муҳимтарини сайёра дар арсаи қаҳон муаррифӣ намуд.
Имрўз Истиқлоли давлатии Қумҳурии Тоқикистонро беш аз 193 кишвари қаҳон ба расмият шинохта, Ватани азизи мо бо зиёда аз 160 давлатҳои қаҳон шартномаҳои гуногун ба имзо расонидааст.
Мусаллам аст, ки соҳиби давлати мустақил будан, барои ҳар инсони соҳибдил бахти бузург аст. Бахусус, дар замони ҳодисаҳои чашмнодида ва гўшношуданидаи умумиқаҳонӣ, ки мамолики гуногуни олам аз офатҳои табиию бемориҳои вогир ва нарасидани озуқаю оби ошомиданӣ азият мекашанд. Дар мамлакати рушдёбандаи мо низ соли равон чунин ҳодисаҳо рух доданд. Вале Ҳукумати мамлакат бо Сарварии Пешвои миллат нагузоштанд, ки шаҳрвандонаш бе хонаю қой, бе сарпаноҳу бе озуқа монанд. Дар муддати кўтоҳ барои сокинони аз офатҳо зарардидаи ноҳияҳои мамлакат биноҳои замонавии муқаҳҳаз сохта, бо тамоми ашёи рўзгор ба истифода дода шуданд.
Акнун – пас аз гузаштани солҳо ва ба даст овардани баъзе комёбиҳои муҳим метавонем чунин хулоса кунем: «Давраи навини давлатсозию давлатдории мустақилона моро водор сохт, роҳи ислоҳоти иқтисодӣ, дигаргун сохтани шакли моликият, ташаккули иқтисодиёти миллӣ ва сохторҳои нави идоракунии онро пеш гирифта, ба густариши муносибатҳои бозоргонӣ ва пайвастани низоми иқтисоди Тоқикистон ба набзи иқтисоди қаҳонӣ роҳ кушоем».
Душвортарин муаммои мо дар зарфи 30 сол ин масъалаи истиқлолияти энергетикӣ буд, ки баъди ба низом даровардани сохторҳои ҳокимият роҳбари давлат ҳамарўза бо он машѓул мешуд. Албатта раванди бонизоми пешрафти иқтисодиёт ва инкишофи ҳамаи соҳаҳои хоқагии халқ дар шароити имрўза асосан аз истиқлолияти энергетикиву коммуникатсионӣ ва вусъат пайдо кардани роҳсозӣ вобастагии амиқ дорад.
Мо акнун бо азму талошҳои Сарвари давлатамон ба муҳимтарин дастовард - истиқлолияти энергетикӣ расидем! Ин бунёди НБО Роѓун аст. “Роѓун” аз рўи ҳақми истеҳсоли неруи барқ дар Осиёи Миёна калонтарин, аз қиҳати баландӣ ва қойгиршавии агрегатҳои зеризаминӣ дар қаҳон беназир буда, дар ҳаёти мардуми Тоқикистон мавқеи тақдирсоз дорад. Аз ин рў, онро боифтихор сарчашмаи бахту саодат, омили муҳими шукуфоии кишвар гуфтан, саҳв нест. Олимон, адибон, шоирон, рўзноманигорон ва умуман, аҳли зиёи кишвар дар бораи он шеъру тарона, очерку қисса офарида, шуқоату мардонагии бинокоронро самимона васф намудаанд. Аз тасвирҳо ва мулоҳизаҳои аҳли зиё маълум мегардад, ки сохтмончиёни ин иншооти азим дар ин айём чи қадар корнамоиҳо мекунанд ва ҳар яки онҳоро метавон қаҳрамони замон номид.
Ба дурустӣ, Истиқлолияти давлатии Қумҳурии Тоқикистон рушди тамоми соҳаҳои мамлакатро таъмин намуд. Аз ин лиҳоз, моро зарур аст, ки ҳимояи истиқлоли давлатӣ, таҳкими суботи сиёсӣ ва таъмини амнияти давлатиро ҳадафу мароми олии зиндагӣ ва фаъолият қарор дода, қиҳати ҳифзи ин дастоварди арзишманди миллӣ нақши созанда гузорем.
Зеро беҳуда нагуфтаанд: “Ба даст овардани истиқлолият кори бисёр душвору заҳматталаб мебошад, вале ҳимояи пирўзӣ ва дастовардҳои истиқлолият, кори аз он ҳам душвортару пурмасъулият аст”.
Дар ин радиф, шоираи ширинкалом Шаҳрия мефармояд:

Бод истиқлол қовид,
Дар фазои Тоқикистон.
Дар дили ман дар дили ту,
Ҳамватан, чун ишқу дармон...

Аҳлиддин РАҚАБОВ, подполковник, сардори сикли таёрии оташфишонӣ